تعبیر یک فعالیت ترجمه است که در آن یک ترجمه اول و نهایی را بر اساس یک بار در معرض بیان در یک زبان منبع ایجاد می کند.

شایع ترین دو حالت تفسیر، ترجمه همزمان است، که در زمان قرار گرفتن در معرض زبان منبع و انجام ترجمه های متوالی انجام می شود، که در هنگام وقوع این معرض انجام می شود.

تعبیر کردن یک فعالیت انسانی است که قبل از اختراع نوشتن است. با این حال، ریشه های حرفه تفسیر تاریخ به کمتر از یک قرن پیش.

پیوسته
در ترجمه متوالی (CI)، مترجم شروع به تفسیر زمانی که سخنران مکث می کند. بنابراین، زمان مورد نیاز بسیار بیشتر است (احتمالا دو برابر زمان لازم). به طور سنتی مترجم نشسته یا ایستاده در نزدیکی سخنران است.

تفسیر پیوسته می تواند بر اساس الگوی بخش های کوتاه یا بلند بر اساس ترجیح مترجم انجام شود. در CI کوتاه، مترجم عمدتا بر حافظه متکی است، در حالی که در CI طولانی، اکثر مفسران بر روی یادداشت تکیه می کنند. یادداشت ها باید روشن و قابل خواندن باشند تا زمان خواندن آنها را تلف نکنند.  تفسیر پیوسته افکار کلی، به جای قطعه های کوچک، مطلوب است، به طوری که مترجم به معنای کلی قبل از ارائه آن به زبان مقصد است. این باعث می شود تفسیر واقعی تر، دقیق تر و قابل دسترس تر از آنچه که CI کوتاه یا تفسیر همزمان استفاده می شود.

تلاش برای توافق در مورد طول بخش ها ممکن است قبل از شروع، بسته به پیچیدگی موضوع و هدف تفسیر، رسیده باشد، هرچند سخنرانان به طور کلی مشکل ساز هستند به الگوهای گفتاری غیر طبیعی.

در صورتی که در هنگام کار ترجمه متوالی از ترجمه مترجم مستند استفاده شود. ترجمه بینش ترکیبی از تفسیر و ترجمه است؛ مترجم باید سند منبع زبان را به زبان مقصد ترجمه کند همانطور که در زبان مقصد نوشته شده است. ترجمه بینایی معمولا، اما نه به طور انحصاری، در کارهای قضایی و پزشکی رخ می دهد.

تفسیر متوالی ممکن است حالت انتخابی باشد وقتی شنوندگان دو زبانه حضور دارند که مایل به شنیدن هر دو سخنرانی اصلی و تفسیر شده باشند و یا جایی که، همانطور که در دادگاه، باید از هر دو مورد رکورد را حفظ کرد. [نیازمند منبع]

زمانی که هیچ مترجمی برای تفسیر مستقیم از منبع به مقصد در دسترس نیست، یک مترجم متوسط ​​در یک حالت رله وارد می شود، برای مثال یک زبان منبع یونانی را می توان به زبان انگلیسی و سپس از انگلیسی به زبان دیگر تفسیر کرد. این نیز معمولا به عنوان دو تفسیر شناخته می شود. حتی ممکن است سه گانه تفسیری مورد نیاز باشد، به خصوص اینکه در آن زبان یا گویش های نادر درگیر است. چنین تفسیری تنها می تواند به طور موثر با استفاده از تفسیر متوالی انجام شود.

همزمان

ایستگاه مترجم همزمان (کنفرانس تلویزیونی) در دادگاه اروپایی
ترجمه همزمان (SI) موانع را از دست می دهد که اگر شخصی خدمات خود را انجام دهد، مترجم باید بهترین کار را در زمان مجاز با سرعت گفتار منبع انجام دهد. با این حال آنها همچنین مزایای صرفه جویی در زمان و مزاحم جریان طبیعی سخنران را دارند. SI همچنین می تواند توسط نرم افزار که در آن برنامه می تواند به طور همزمان به سخنان ورودی گوش دادن و تفسیر مرتبط صحبت می کنند انجام می شود. با استفاده از یک سیستم تفسیری مبتنی بر نرم افزار، سخنران قبل از صحبت کردن احکام اضافی مجبور نیست مکث یا منتظر مترجم باشد.  شایع ترین شکل SI extempore است، جایی که مترجم پیام را نمی داند تا زمانی که آن را شنید.

ترجمه همزمان با استفاده از تجهیزات الکترونیکی که مترجم می تواند صدای بلندگو و همچنین صدای مترجم خود را در دادگاه نورمبرگ در سال 1945 بشنود. این تجهیزات تعداد زیادی شنوندگان را تسهیل کرد و تفسیر فرانسه، روسی، آلمانی و انگلیسی ارائه شد.  این تکنولوژی در دهه 1920 و 1930 اتفاق افتاد که ادوارد فیلن، بازرگان آمریکایی و آلن گوردون فینلی، مهندس بریتانیا، تجهیزات ترجمه همزمان با IBM را توسعه دادند.  ایوان کاپ در یک کنفرانس با ترجمه همزمان در اتحاد جماهیر شوروی در سال 1935 شرکت کرد.  همانطور که موفق شد، IBM توانست این تجهیزات را به سازمان ملل برساند. SI با استفاده از سیستم های مبتنی بر نرم افزار توسط SpeechGear در سال 2004 معرفی شد.

در تنظیم ایده آل برای زبان شفاهی، مترجم نشسته در یک غرفه صدا ثابت و صحبت می کند به یک میکروفون، در حالی که به وضوح دیدن و شنیدن سخنران منبع زبان از طریق گوشی. ترجمه همزمان از طریق گوش دادن به شنوندگان هدف زبان ارائه می شود.