تفاوت در مهارت ها مسلما بیش از شباهت های آنها است. مهارت های کلیدی مترجم، توانایی درک زبان منبع و فرهنگ کشور که در آن متن ایجاد شده است، و سپس با استفاده از یک کتابخانه خوب از واژه نامه ها و مواد مرجع، برای ارائه این مطالب به وضوح و دقیق به زبان مقصد. به عبارت دیگر، در حالی که مهارتهای زبان و فرهنگ هنوز حیاتی هستند، مهمترین علامت یک مترجم خوب، توانایی نوشتن در زبان مقصد است.
حتی افراد دو زبانه نیز به ندرت می توانند در یک موضوع معین به خوبی در هر دو زبان بیان کنند، و بسیاری از مترجمان عالی به طور کامل دوزبانه برای شروع نیست. دانستن این محدودیت، یک مترجم خوب تنها اسناد را به زبان مادری خود ترجمه می کند. به همین دلیل است که ما در زبان علمی کاملا مستلزم نیاز به مترجمان فنی ما فقط به زبان مادری خودمان است، علاوه بر تخصص خاص خودمان.
از سوی دیگر، مترجم باید قادر به ترجمه در هر دو جهت در نقطه، بدون استفاده از لغت نامه ها و یا دیگر مواد مرجع مکمل باشد. تعاریف باید توانایی گوش دادن فوق العاده ای داشته باشد، مخصوصا برای ترجمه همزمان. مترجمین همزمان نیاز به پردازش و حفظ کلمات که سخنران منبع زبان در حال حاضر می گویند، در حالی که به طور همزمان در زبان مقصد ترجمه کلمات که سخنران گفت 5-10 ثانیه قبل. تعبیر کنندگان همچنین باید مهارت های عالی صحبت کردن عمومی و توانایی فکری را داشته باشند تا فورا اصطلاحات، اصطلاحات و سایر ارجاعات خاص فرهنگی را به عبارت های مشابهی که مخاطبان هدف درک می کنند، تبدیل کنند.
