تسلط مترجم به زبان مادری
مترجم، باید به‌اندازه کافی بر ساختار، دستور، واژگان، اصطلاحات و مسائل ادبی و مفهومی زبان مادری خویش تسلط داشته باشد تا در ترجمه متون به شیوه‌ای سلیس، روان و قابل‌فهم دچار مشکل نشود.
تسلّط به زبان مبدأ در متن موردنظر
مترجم باید از آگاهی و معلومات کافی در خصوص واژگان، دستور، اصطلاحات، صنایع ادبی و استعاری و مفاهیم زبان مبدأ برخوردار باشد تا بتواند مضمون و معنی متن موردنظر را بفهمد و آن را با تسلط کامل به زبان مقصد ترجمه کند.
تسلّط به اصطلاحات خاص
متن ترجمه همواره دارای سادگی‌ها و پیچیدگی‌های خاص خود است. گاهی اوقات، از یک اصطلاح، ضرب‌المثل، معنای مجازی و کنایی یا تعبیر علمی خاص با معنای خاص در یک متن استفاده می‌شود که مترجم باید آن‌ها را عالمانه درک کرده و با معادل‌یابی صحیح و دقیق، آن‌ها را به زبان مقصد ترجمه کند. این مهارت، حاکی از اهمیت آشنایی مترجم با اندیشه‌ها و فرهنگ زبان مبدأ و زبان مقصد به‌منظور ارائه متنی قابل‌فهم و بدون تعصب است.
آشنایی با موضوع مورد ترجمه
موضوع هر متن بسته به میزان تحصیلات و میزان تخصص و رشته هر نویسنده، متفاوت است. هر یک از موضوعات علمی-تخصصی در زمینه‌های مختلف دارای واژگان و اصطلاحات مخصوص به خود هستند که در صورت عدم توانمندی مترجم در این زمینه، متن زبان مبدأ دچار انحراف شده و ترجمه‌ای غیر سلیس، نامفهوم و با واژگان و اصطلاحات نادرست در زبان مقصد ارائه خواهد شد.
امانت‌داری و بی‌طرفی
مترجم باید خود را مسئول و متعهد به متن یا موضوع ترجمه بداند. یعنی علاوه بر تخصص و مهارت، از دیدگاه‌ها و اندیشه‌های شخصی و مغرضانه در برگرداندن متون استفاده نکند و با ترجمه‌ای شیوا و سلیس، قانون امانت‌داری را رعایت کند و بر اساس برداشت‌های ذهنی و شخصی خود به تفسیر و تعبیر و اصلاح متن زبان اصلی نکند.
