مردم اغلب تفاوت بین ترجمه نوشته شده و شفاهی را نمی فهمند و مهم هستند، هر چند دو فرایند به ترجمه متن از یک زبان به زبان دیگر متکی هستند.
چهار تفاوت اصلی
1. زمان ترجمه
ترجمه دهانی (تفسیری) به صورت منظم انجام می شود – در طی مکالمه، گفتار یا گفتگو. ما می توانیم به صورت شخصی ترجمه کنیم، بلکه از طریق تلفن، تلویزیون یا ویدئو. ترجمه ی نوشته معمولا بعد از تشکیل متن انجام می گیرد. در نتیجه، مترجم زمان برای آشنا کردن با مواد مختلف مفید (مانند لغت نامه ها، واژه نامه ها)، وقت آن است که با متخصصان و متن بدون خطا (مانند سند، صفحه وب یا فایل کمک) مشورت کنید.
2. درجه دقت
ترجمه اورن و نوشته شده به سطح دقت متفاوت نیاز دارد. اگر چه مترجمان تلاش می کنند که بیشترین جزئیات را داشته باشند، هنگام کار بر روی زندگی بسیار دشوار است و گاهی اوقات جزئیات سخنرانی را فراموش می کنند. این در مورد مترجمان نوشته شده متفاوت است. قبل از دادن متن، وقت آن ها برای بررسی هر کلمه است. این اجازه می دهد تا آنها را به وفاداری ارائه محتوای اصلی.
3. فلورانس و جهت ترجمه
مترجم باید زبان منبع و هدف را به نحوی روانشناختی بسنجد تا بتواند بدون استفاده از مواد مرجع در زندگی هر دو طرف توضیح دهد. تعبیر کنندگان افرادی هستند که دارای مدارک عالی هستند و کار آنها بسیار مستحکم است. به همین علت، آنها به صورت جفت کار می کنند و هر 20 دقیقه باید مبادله شوند تا از خستگی جلوگیری شود. معمولا یک مترجم حرفه ای ترجمه تنها در یک زبان – زبان مادری را ترجمه می کند. به همین دلیل او نیازی به دانستن زبان منبع به عنوان مترادف به صورت روان ندارد. با این حال، او باید به طور کامل آن را درک کرده و فرهنگ کشور را با هنجارهای زبانی آشنا کند. چنین دانش می تواند کیفیت بسیار خوبی از ترجمه را تضمین کند.
4. تنوع زبانی و سبک
مترجمان شفاهی و همچنین مترجمان نوشته شده باید از نیاز به ایجاد استعاره، قیاسی و اصطلاحات در زبان مقصد آگاه باشند، که به گیرندگان کاملا قابل درک و سازگار با زبان مقصد است. مترجمان نیز باید به تن، مدولاسیون و کیفیت صدا توجه داشته باشند و بسیاری از جنبه های دیگر زبان گفتاری که به شیوه مناسب به گیرنده منتقل می شود. مهارت هایی که باید توسط مترجمان و مترجمان تسلط پیدا کنند، متفاوت هستند، اما آنها هر دو دانش خود را با کسانی که بدون آنها نمی توانند درک اطلاعات ارائه شده را درک کنند.