از دیرباز، تقسیم‌بندی‌های متفاوتی برای انواع ترجمه قائل شده‌اند. چنان‌که گفته شد در اواخر قرون وسطی ترجمه را شامل ترجمه لفظ‌به‌لفظ و ترجمه آزاد یا تفسیری می‌دانستند. رومن یاکوبس [14] (1896-1982 م.) به سه نوع ترجمه معتقد است:

  1. درون‌زبانی، یعنی درک پیام در یک زبان و بیان آن با واژگان و عبارات دیگر در همان زبان؛
  2. میان‌زبانی که همان نوع متداول و شناخته ترجمه است؛
  3. میان‌نشانه‌ای، یعنی تغییر نظام متن اصلی و بیان آن در نظام دیگر، مانند تبدیل رمان به فیلمنامه.

جی. سی. کت‌فورد ترجمه را با توجه به گستره آن به انواع کلی و جزئی تقسیم می‌کند. وی، بر اساس مرتبه واحد ساختمانی زبان، انواع ترجمه را شامل ترجمه آزاد، ترجمه تحت‌اللفظی و ترجمه واژه‌به‌واژه می‌داند.جدیدترین تقسیم بندی انواع ترجمه از آنِ پیتر نیومارک است. وی به دو نوع ترجمه اشاره می‌کند: یکی ترجمه ارتباطی که مبتنی بر ایجاد تأثیر بر خوانندگان از طریق به‌کارگیری معانی رایج میان آنان و نه معانی رایج در زبان مبدأ است، و دیگری ترجمه معنایی، که در آن عین معنای بافتی متن مبدأ به زبان مقصد برگردانده می‌شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *